ayıkla pirincin taşını..

                                                 

                                                            

kimi neye fedâ ettiğinizi biliyorsanız; çok şey biliyorsunuz demektir.. bu durumda bilmeyen başkalarına da kaynaklık edebilirsiniz. kaybından endişe duymadığınız birine karşı olan duygularınız ne derece dürüsttür..? varlığı ile yokluğu bir olan biri, ne katabilir ki hayâtınıza..?

doğrusu birilerinin hayâtında lâf olsun diye bulunmak istemem. aksini hissettiğim an çıkıveririm sessizce, ya da ayna olurum karşımdakine. bu biraz da cesâret ister aslında..kolay değildir öyle birilerinin hayâtında yer ettiğinizi düşünürken, ansızın yokluğunuzla karşılaşmak. insanların yalandan da olsa ilgisinden mahrum bırakmak kendinizi söylemesi kolay, bir o kadar da zor değil midir..? hatta birçoğu için lükstür; yalancıktan sevilmek..

kişi bir bakıma ağırlığınca, yâni değeri kadar yer kaplar bu boşlukta. bugün yarın olduğunda, dünde iz bırakanlardır bunlar. şu koca sahnede herkese yer var ancak ödüller tüm oyunculara verilmeyecek kadar kısıtlı. hepimize biçilen bir ömür var ve ne kadar süreceğini bilmesek de sonlanacağını biliyoruz işte.. durumdan vâzife çıkarmak gerekir mi..? belki.. vazgeçilmez olan kim..?

pirincin içindeki beyaz taşlardan korkarım ben en çok..