bana yine nisyân, bana yine isyân var, yine bana bensiz günler düştü, eyvah!

şunu yazmadan bugünü geçiremeyeceğim sevgili seyirciler! ben sonunda kendimi de bir yerde unutacağım ya, bakalım ne zaman..

bak şimdi sana ne anlatıcam seyirci.. ben hep bir yerlere bir şey saklarım, kötü günler için falan. güzel di mi..? evet bence de. geçenlerde maaşımı aldım meselâ, hepsini kullanmayacağım için kalanını bir yere sakladım (faturaların son ödeme gününe daha vakit vardı). yok ben bankaya filân para yatıramam. hepsi cebimde kalsın isterim. ya savaş çıkarsa, ya bankadan alamazsam paramı, yaa.. neyse işte, dün akşam iş dönüşü dedim kendime bir kıyak yapayım, son indirimlerde kalan bir şey varsa alayım dedim (cimri değilim bi’ kere! hayat bana akıllı olmayı öğretti, sezonbaşı 179 milyona gördüğüm ayakkabıyı 30 milyona aldım n’aaber?!..), yanımda gereğinden fazla para taşıma âdetim olmadığı için, maaşımdan kalan kısmı (yok valla pek bi’ şey kalmadıydı aslında ondan da, annem gitti gideli her fatura elektrik, doğalgaz, su, telefon, adsl, kirâ, apartman âidatı, – digitürk hâriç onu kardeşim ödüyo sağolsun!- v.s. gibi bana dönüyor.. :(  ) aramaya kalktım veee bulamadım!! bu ilk değil tabi. sık sık başıma gelen bir şeydir. iyi güzel de acayip panik oluyorum. kim aldı?! eve hırsız mı girdi?! param nerdeee???!!! neyse önce bir sigara yakıp, yatağımın kenarına oturdum. ben candan olsam bu parayı nereye saklamış olurdum diye kendi kendime sormaya başladım. yok, aklıma gelen her yere baktım yok! sonra ece’den borç istemeye karar verdim. aklıma koymuştum bir kere, indirimden faydalanacaktım. üzerime bir mont alayım diye dolaba yöneldim ve kot montumun üst cebinden bana bakan paracıkları gördüm. kimbilir ne zaman oraya koymuş olduğum bir para, Allahım bu kadar mı güzel bir duruş olur! :)) he he, maaşın kalan kısmını unutup, bulduğum paralarla idâre etmeye karar verdim. nasıl olsa, maaşın kalan kısmı da bir gün bir yerden bana ”ceee!!!” yapacaktır, di mi canlarım.

neyse asıl önemli kısım az önce başıma geldi.. ben bir de kötü günler için oraya buraya sigara saklarım. bu paradan filân da daha önemlidir. çünki; eğer evdeysem dışarı çıkmak istemem, bu durumda ben evdeyken gerekli bütün cephâne tarafımdan istiflenmiş olmalıdır. eğer evde sigaramın olmadığı gerçeğiyle karşı karşıya kalırsam;  vücudumun bütün organları toplu hâlde titreme eylemine geçebilirler. sabah kalktım, kahvaltımı ettim (sinirli değilsem kahvaltıdan önce sigara içmem. sigara içersem de çayla değil kahveyle içmem lâzım. zâten o zaman kahvaltı etmeme de gerek kalmıyor ama bu enderdir), hemen sigarama bakındım, amanin bi’ de ne göreyim; iki tâne sigara kalmış. yau zâten sigara kısmının en çoğu kahvaltıdan sonra içilir bizim köyde, en önemli sigara öğünüdür. neyse efendim benim bütün organlarım horon için antrenmana başlamışken, ben de bütün evin altını üstüne getirmeye başladım. olacak iş değil! kesin oğuzhan efendi geçen hafta geldiğinde tırtıklamış paketlerimi! ama muhakkak onun ulaşamadığı yerler vardır, aramaya devâm etmeliyim dedim. sonunda biri vazonun içinde, biri iççamaşır çekmecemde, biri de içi boşalmış çay kutusunun içine gizlenmiş üç adet sigara paketim oldu. ay sanki hediye gibi di mi?! :))

yaşlandıkça anneme benziyorum.. ya da bütün yaşlılar birbirine benziyor ne bileyim.. bir keresinde annem yine yutdışına çıkmıştı. o gittikten sonra evde ince temizlik işine girmiştim ve bir halının altından onluk, yirmilik, ellilik amerikan dolârları bulmuştum. :) çok sevinmiş ve anneme söyleyip söylememekte tereddüt etmiştim. nasılsa unutmuştu.. söylemesem ne çıkardı?.. birkaç ay sonra hepsini âfiyetle yedikten sonra söyledim tabi. çok sevindi anacım ama bulduktan sonra ne yaptığımı söyleyince verdiği tepkiyi burda anlatmam doğru olmaz. netekim çocuklar da okuyabilir burayı. ;)

ay çok mutluyum! :)) hayat bana hep güzel sürprizler sunuyor daha ne isteyeyim ama di mi.. şimdi izninizle, ocaktaki zeytinyağlı bezelyeye bakmam gerekiyor. sonra kıymalı pırasa pişireceğim ve milföyden börek yapacağım. o arada evi temizlerken maaşımın kalan kısmını bulsam iyi olacak. çünki, ay sonuna daha çoook var…